Hoxe xoves presentóusenos a oportunidade de volver ao laboratorio para proseguir coa síntese.
Hoxe tocaba pasar o suposto biodisel producido a un erlenmeyer. Dado que o biodiesel é a fase menos densa tivemos que empregar unha pipeta Pasteur para levar a cabo a operación. O proceso tiña que ser lento e coidadoso para non aspirar a fase máis densa (¿glicerina?) e iso significou unha proba de paciencia para todos os rapaces, acostumbrados a procesos rápidos e a resultados inmediatos. Estiveron 40 minutos pipeta en man, pero a maiorçia aínda non remataron. Terán que completar o proceso nun segundo intento. Só dous remataron, Antón e Adrián. Antón obtivo o medio de reacción máis "feo": moi turbio, emulsionado e cunha fase inferior moi pastosa, case que sólida. Extraeu apenas 61 gramos de fase menos densa (¿biodiesel?)
 |
| anacos semisólidos, turbidez... |
 |
| mirade o líquido sobrenadando sobre unha pasta case sólida |
Adrián tiña tamén un medio de reacción algo turbio, pero moito menos que Antón. Ao final conseguiu pesar uns 150 gramos.
Aquí vos quedan algunas fotos do momento do transvase
 |
| Carlos |
 |
| Marta |
Mentres tanto Silvia aproveitou a hora para facer a filtración dun claki e posterior secado. A metade do aceite (uns 500mL) secouno no microondas e comprobou que dos 21ºC iniciais, só se precisaban 2 minutos a máxima potencia para acadar os 75ºC. Aos 4 min a temperatura xa excedía os 100ºC, co cal a evaporación da posible auga presente estaba asegurada. O aspecto despois de secalo era cristalino
Outros 500mL secounos cunha nova técnica: pistola de aire quente (secador de pelo vamos...).
Con iso conseguiu temperaturas próximas aos 45ºC pero o aspecto, sen ser malo en absoluto, non era tan transparente coma no microondas.
Aquí temos as dúas mostras xuntas
E por último tiñamos a Juan, Verónica e Carla que, como non viñeran o luns, correspondíalles levar a cabo unha proba de síntese de biodiesel. Pero as premuras de tempo fixeron que non puideran quentar como se esperaba os seus medios de reacción e, ao final, os 3 ensaios tiveron que realizarse a temperatura ambiente. Carla probou con 1 g de sosa, Verónica con 1,5 e Juan tamén con 1,5 pero sobre un aceite secado no microondas, mentres que o de Verónica e Carla foran secados a baixa temperatura. Os seus resultados servirán para acabar de redondear a análise dos 8 ensaios do luns que explicamos na seguinte entrada do blog.
Na reacción de Juan, rapidamente apareceron as dúas fases, a inferior moi negra cunha interfase moi definida. So axitou 2 minutos ao comezo e despois deixou o medio de reacción en repouso no funil.
 |
| A reacción de Juan no funil de decantación |
 |
| a interfase |
As reaccións de Carla e Verónica, ao final, nun vaso de precipitados e con pouca axitación (1o minutos cunha variña de vidro)
 |
| As probas de reacción de Carla e Verónica |
Temos tamén algún vídeo da tarde. Neste vemos a dinámica de grupo establecida e o bo ambiente que había
Neste outro Carla acelera un pouco o proceso de formación do metóxido quentando o Erlenmeyer sobre a placa calefactora para favorecer a disolución
E neste vemos como Carla e Verónica fan a mestura de reactivos que da inicio á transesterificación. Vese unha formación inmediata de dúas capas
En definitiva, un día algo atropellado pero no que seguimos co proceso sacando conclusións...
No hay comentarios:
Publicar un comentario